Temmuz 2010

Bugün (dün) Dünya Emekliler Günü. Şaka gibi değil mi?

Habertrük emeklilerin toplandığı bir mekâna gitmiş, kutluyor! Adamlar da önce “Haberkrüt’e bizi hatırladığı için çok teşekkür ediyoruz“ diyorlar uzunca, ne de olsa yaşları biraz ileri ve vakitleri çok, girizgâhı uzun tutuyorlar. Bunlar hiç kesilmeden yayınlanıyor ama ne zaman ki emeklilerimiz Hükûmet’e olan sitemlerini, yapılan maaş zamlarının insan haysiyetine yakışmadığını, AİHM’da açtıkları davaları filân anlatmaya kalktıkları anda “ama süremiz doldu” deyip lâflarını ağzına tıkanıyor.

***

Bu yazı dizime başlarken Kıbrıs’ın yakın tarihini araştırmak üzere başladım. Sebep sonuç ilişkilerine baktıkça daha gerilere gittim. “Kıbrıs’ı İngilizlere neden kiraladık?” “Ruslar Osmanlı’ya hangi bahaneyle savaş açtı?” gibi soruları sordukça Mora İsyanı’na kadar gittim. Tarihte her zaman bir kırılma noktası vardır. Osmanlı’nın Kıbrıs’ı kaybetmesi ve iyice güçsüz duruma düşmesinin kırılma noktası olarak Mora İsyanına kadar geri gitmek zorunda kaldım. Her şey bir isyanla başlamıştı... 1821’de başlayan isyanın sonuçları, yaklaşık 50 yıl sonra Osmanlı’nın tükenme noktasına gelmesine yol açtı… Şimdi de bir isyan var, Türkiye sınırları içerisinde... 30 yıldan beri Türkiye’nin politikalarına yön veren... Türkiye’deki isyanın da dış destekçileri mevcut. Şimdiki isyanın da en büyük dış destekçisi, stratejik ortağımız! Çıkarlarımızın örtüştüğünü iddia ettiğimiz bir ülke... Osmanlı zamanında da İngiltere Osmanlı’nın stratejik ortağı ve çıkarları örtüşen bir ülkesiydi... Osmanlı’nın Mora İsyanında yaptığı hataların aynılarını şimdiki hükümetlerin de yapıyor olması, inanın insanın içini acıtıyor.