Nisan 2013

Fakülteden Oya Adalı hocam, fena bir Nurullah Ataç'çıydı. Bende oldum olası sevmem ya Ataç'ı, bazen odasında oturur Ataç tartışırdık. Hiç unutmam bir gün bana şöyle demişti :

"Hani gerici merici de değilsin, hatta solcusun; ama Ataç'ın dil devrimine katkılarına neden itiraz edersin, anlamam... "

Anlamamakta haklıydı kadıncağız; çünkü o yıllarda "arı dil" savunmak solcuğun en temel göstergesiydi. "Yanıt" derseniz "solcu", "cevap" derseniz "sağcı" oluyordunuz. (Gülmeyin gençler vallahi böyleydi) Hatta "muhayyile" yerine "hayal gücü" deniyordu da o da beğenilmemiş "imgelem" bulunmuştu...

Daha önce onlarca kez yazdım, "Atatürkçülük farklı Kemalizm farklı" diye de sonra üşenmedim bir daha Fâlih Rıfkı Bey'in "Çankaya" sını karıştırdım... Haklıymışım...

Bakın Falih Rıfkı Bey ne diyor :

''... Atatürk ileri atılışlarında daima, statükocu, el altından sinsi sinsi baltalayıcı, Tanzimat bürokratlarının pasif dayatışına uğramıştır. Gerçekte, Atatürk partisi millet içinde değil; Atatürkçülük dediğimiz her şey, kendi partisi içinde azınlıkta idi.

Üç kuruşluk menfaat, itibar veya baskı sonucu dönekleşen zavallı beyinler. Genel düzenin içinde kendilerine uymayan ufak ayrıntıları problem eden ufak beyinliler, Mustafa kemal’in kurduğu ve bizlere emanet ettiği cumhuriyeti küçük, eskimiş, yaramaz görecek kadar kendilerini bir şey sananlar. Kendilerini iğfal eden emperyalizmin bu eylemini bir lutuf sananlar. Demokrasinin bir amaç değil bir araç olduğunu, hatta istenildiği yerde inilebilecek bir tramvay olduğunu iddia eden irtica artıklarının yanında yer almaktan utanmayanlar.

Kompleks basit. Freud’un çocuklar için öngördüğü bir kompleks olan Oedipus’ta hemcins olan ebeveyn, nefretin merkezine yerleşir.  Amaç karşı cinse hakim olmak üzerinden yürüdüğü için, mevcut olan ebeveynin düşünsel ve eylemsel sınırları zorlanır. Ebeveynin yerine geçmeyi düşünen çocuk, mevcudu aşkın ve bir o kadar da içkin bir şekilde yeninin özelliğini yüklenir.