Mart 2014

Türkiye’de siyasetin niteliği 17 Aralık 2013 tarihinden itibaren esaslı bir biçimde değişmiştir. 17 Aralık 2013 tarihinde AKP hükümetinin üç bakan oğlu, bir bakan ve Halk Bankası Genel Müdürü hakkında yapılan “Yolsuzluk ve Rüşvet” soruşturması operasyonu ile Türkiye siyaseti bambaşka bir mecraya girmiştir. Ben 17 Aralık operasyonundan dört gün sonra bu portalda yayınlanan “Emperyalizm Türkiye'de Kaos Yaratmak İstiyor!” başlıklı yazımda bu yeni siyaseti özetle “Emperyalizmin Erdoğan hükümetini devirmekteki amacı ise tıpkı Irak gibi, Suriye gibi, Lübnan gibi Türkiye’de de siyasi istikrarı bozarak bir kaos ortamı yaratmaktır!” diye yorumlamıştım.

Son günlerde medyada Kıbrıs’ta iki taraf arasında yeniden müzakerelerin başlayacağına, “Kıbrıs sorununa kalıcı ve sürdürülebilir” bir çözüm için her iki tarafın ortak bir metinde anlaştığına dair haberler i okunmaktadır.

Türkiye’deki kamuoyundaki siyasi tartışmalarda Kıbrıs sorununa daha çok Türkiye-AB ilişkileri çerçevesinde bakılmaktadır. Bence bu bakış açısı bakmak yanlıştır. Çünkü Kıbrıs sorunu, sorunlu olan AB Türkiye ilişkilerinden çok daha eskidir. AB, Kıbrıs sorununu sonradan bilerek ve isteyerek, kasıtlı olarak sorunlu olan Türkiye-AB ilişkilerine bağlamıştır.  

Bilindiği gibi, 24 Nisan 2004 tarihinde yapılan referandumda Annan Planı denen Kıbrıs’ın birleştirilmesiyle veya Kıbrıs sorunun çözülmesiyle ilgili uzlaşma metninin Türk tarafının % 65 evet demesine rağmen, Rumların % 76 Hayır oyları ile ret edilmişti. Buna rağmen AB, Rumları ödüllendirerek 1 Mayıs 2004 de Kıbrıs Rum tarafını AB’ye üye yaparken Türk tarafına uyguladığı ambargo ve baskılarına, kaldırmaya söz verdiği halde, devam etti.

Sayın başbakan ve hükümeti ve de iktidarı kendi deyimleri ile ustalık dönemlerini yaşıyor. Üç “Y” dedikleri (Yoksulluk, yolsuzluk ve yasaklar) Dönemini ortadan kaldırdılar. Artık ülkemizde yoksul diye bir kesim kalmadı. Arada tek tük çıksa bile onlar da başbakanın bütün çabalarına ve iktidarın canı gönülden çalışmasına rağmen yoksul kalmayı seçmiş olanlardır.

Yolsuzluk denen kelimeyi genç kuşaklar unuttu bile. İddia ediyoruz “Kim beş yüz bin ister” yarışmasında sorulsa gençlerin hiç biri bilmez. Dindar ve ahlaklı iktidarımız sayesinde gelişmemizi engelleyen o hastalık yok edildi. Yolsuzluklarla hortumlanan devlet gelirleri artık başkalarına değil, devlete gidiyor. Bu yüzden de ülkemizin dış borçları kapandığı gibi üstelik fazla verdiğimiz için parayı ne yapacağımızı bilemez olduk. Herkes istediği gibi bol bol harcıyor. Yapılan bunca yeni konut, ülkede onyedi milyonu bulan araba sayısı, atmış milyona dayanan cep telefonu hep bunların göstergesi değimlidir.

Bilindiği üzere bu ülkede gündemi başbakan belirler. O ortaya bir laf atar, herkes de sazan gibi üzerine atlar. Bu gündem başbakan ve çevresinin istediği sürece sıcak kalır. Sonra unutulur gider. Bir süredir gündemin sıcak konusu “Paralel devlet”. Tabii AKP yi ve başbakanı onbir yıldır takip edip tanımış olanlar bu sıcak gündemlerin bir şeyleri örtmek amacı ile oluşturulduğunu bilirler. Nitekim bu paralel devlet feryatları da bir şeyler için örtüdür. Bunların kesin olarak tamamını bilemesekte bazı örtülmeye çalışılan konuların bu örtünün altına sığmadıklarını görüyoruz.

Ben buradayım diye sırıtan konuların başında başbakan ailesinden olanların karıştığı iddia edilen yolsuzluklar gelmektedir.  Başbakan, “kriptolu telefonu bile dinlenişler” diye feryat edip yasa dışı dinlemelerin yapıldığını haklı olarak haykırıyor ve bu dinlemeleri yapanların ortaya çıkarılacağını söylüyor. Tabii ki çok haklıdır. Bağımsız bir yargı olsa bunları ortaya ne güzel çıkarırdı.  Yargıyı kendine bağlamakla başbakan ve yakınları kendi ayaklarına kurşun sıkmışlardır. Zira artık yargı ne yaparsa yapsın boşunadır. Bu yasadışı işleri yapanları gerçekten ortaya çıkarsa bile onlara büyük bir halk kesimi şüphe ile bakacaktır.