Toplumsal

Ortalık toz duman. Sanki bütün kanalizasyonlar patlamış, her yerden lağım fışkırıyor. Bizlerse şaşkınlık içindeyiz. Kimisi başbakan ve oğlunun konuşmaları olduğu iddia edilen kasete inanmıyor, kimisi daha bunların bir başlangıç olduğunu, buz dağının görünen yüzü olduğunu söylüyor. Biz masumiyet karinesinden yola çıkarak bu olayda hala şüphe içindeyiz. Gerçi olayın ortaya çıkması ile beraber neden Bilal efendinin sorguya gitmediğini, babasının koltuğunda bir müddet saklandığını, bütün gerekli savcı, hâkim, polis değiştirilip yerine başkaları getirildikten sonra ortaya çıkması bizi onların böyle bir yolsuzluğun ortağı olduğuna ikna etmeye çalışıyor. Ancak yinede bağımsız bir yargının soruşturması ve düzmece olmayan delilleri ortaya koymasına kadar kesin bir kanaate sahip olmayacağız.

Jeremy Bentham’ın ortaya attığı Panoptikon teorisi; mahkumların davranışlarını incelemeyi amaçlar. Panoptikon “merkezi bir kontrol kulesi etrafında inşa edilmiş, hem kontrol memurunun hem de orada tutulan insanın sürekli gözetlendiği açık tek hücrelerden oluşan daire seklinde bir yapıdır. Bu kavramı siyasetle tanıştıransa Foucault olmuştur. Faucoult’da “Hapishanenin Doğuşu” adlı kitabında Panoptikon’u yalnızca bir hapishane olarak değil, iktidarın bir yansıması olarak değerlendirir. Sürekli gözlendiğini bilen bireyler, gittikçe iktidarın kurallarına ve toplumsal düzene uyumlu olmaya doğru adım atmaktadırlar.

Panoptikon olgusu Türkiye’de kredi kartlarıyla, güvenlik kamerasıyla sirayet etmişken; panoptik boşluk olarak internet her daim gücü tehdit etmiştir. Bunun en somut hali, Gezi Parkı olaylarıdır. Bu toplum matbaaya 200 yıl direnmişken, interneti eş zamanlı almış, twitterda ise dünyanın da önüne geçecek güce gelmiştir.

“Etnik çatışmalarda kadın bedeni, savaşın yeni bir cephesi haline geliyor.

Bir zamanlar şovalyenin kılıcı hasmının kanına bulanırdı

oysa artık askerin penisi ırzına geçilen kadınların

çığlıklarına bulanıyor.”

Matei Vicniec- “Savaş ve Kadın”

Anaerkil dönemin sonu dünya tarihinde  kadının cinsiyetçi ayrımcılıkla ötekileştirilmesini başlatır. Engels, bunu “kadının yenilgisi” olarak tanımlar. ( F. Engels ) Ataerkil dönemle birlikte erkek toplumsal yaşamda olduğu gibi evde de yönetimi ele alıyor ve kadının yaşam alanı giderek daralıyor, cinsel obje ve ve çocuk yetiştirme aracı haline geliyordu. Milliyetçi ideolojilerde ise; bu durum sembolleştirilmekte, kutsanmakta, yüceltilmekte ancak; kendini yeniden üretmekte, asla ortadan kalkmamaktadır. Kadın tıpkı toprak gibi doğuran, besleyen ve tıpkı vatan gibi korunulması, uğruna savaşlar yapılması, kan dökülmesi gereken bir saha olarak milliyetçi ideolojide yerini  bulmaktaydı. Doğuramayan, besleyemeyen kadın çorak topraklar gibi terk edilmeliydi;  savunulamayan, korunamayan ve fethedilen kadın ise artık işgal toprağından başka bir şey değildi.

Bazı karı kocalar vardır, gül gibi geçinirken bir kavgaya tutuşurlar, artık ne kadar kirli çamaşırları varsa ortaya dökülür. Bütün pisliklerini konu komşu öğrenir. Ne adamın ayak kokusu kalır ne de kadının horlaması öğrenilmedik.

Şimdi bizim iktidar ile ortağı cemaat kavgaya tutuştu ya, aynı şeyler oluyor. İnternette kasetler cirit atıyor. En son rastladığım Fetullah Gülen kaseti gerçekten ibretlik. Beyefendi üzerine basa basa Kuran Müslümanlığını sapıklık olarak niteliyor.

Şaşırdık mı? Tabii ki hayır. Bir dönem bir fırsat bulup bunların sohbet toplantılarına katılmıştım. Bir – iki sayfa Arapça kuran okuduktan sonra Kuran bir yana bırakılıp beyefendiye ait kitaplar açılıyor ve Emevi islamı, yani hurafeler dini beyinlere işleniyor.