Çareler Çaresiz Sen Yokken...

Cumhuriyetimiz yüzüncü yılına yaklaşırken, kurduğun ve iradesine dayandığın Meclis, doksanıncı yılını doldururken, uğruna savaştığın, refahı ve mutluluğu için baş koyduğun halkın sahipsiz ve uyumakta Atam…

Aslında herkes izinde olduğunu söylüyor, nitekim de öyle. Kimi sabah sporunda, kimisi on dokuzuncu okyanus ötesi seyahati için her an hazır kıta beklemekte, kimisi bir metre kıta sahanlığını korumakta, halkınsa hayaller dünyasında yaşamakta. Yoksa tabii ki hepimiz senin izindeyiz Atam…

Sen “savaş meydanında kazanılan zaferler, iktisadi zaferlerle taçlandırılmazlarsa, husule gelen zaferler payidar olamaz,” derken, siyasetçilerimiz her alanda öyle çareler ürettiler ki senin zaferlerini gölgede bıraktılar! Bizler de o gölgelerin gelip geçici sığ alanlarında, bir ışık beklemekteyiz çaresizce…

Senin yaptıklarını satmakta bulduk önce çareyi, iktisadi devrim yaptığımızı zannederek. Topla tüfekle alamadıkları topraklarımızı, bankalarıyla ipotek ettiler şimdilerde. Samsun’dan Anadolu’ya ilk adım attığın limanda Amerikan gemileri olacak artık. Sana soykırım yaptın, diyenlerle protokoller, senin askerine çuval geçirenlerle ittifaklar yapmaktayız.

Halkın çalışsın, üretsin, kazansın dedin “çayı” Karadeniz’e getirdin, yetmedi, senin çayına da ithal çay karıştıracağız. Ama kendi ürettiğimiz şekerimizi çayımıza karıştıramayacağız, tütünümüzü zaten, ancak yabancı damgalarla içebiliyoruz. Fındığımızı bize toplatıp sonra çikolatayla kaplayıp parlatıp bize yediriyorlar. Kısacası ecnebilerin nasihatleriyle çare aradığımız gibi, onların elleriyle besleniyoruz.

Biz zengin olmak için, istikbalimizden ve bağımsızlığımızdan vazgeçip, medeni insanlık karşısında uşak olmayı tercih ettik. Tarikatlar ve cemaatleri, en büyük sivil toplum örgütleri, hayali ihracatçı ve kaçakçıyı iş adamı yaparak, onların kurallarını devletin kurumlarına ve hukukuna uydurduk.

Türk’ü, Kürt’ü, Laz’ı, Çerkez’i, onuru, bayrağı, vatanı için gözünü kırpmadan canını veren Anadolu halkıyla kurduğun bu Cumhuriyet’i, kimsesizlerin kimsesi olmaktan çıkartıp, şeyhlerin, sermaye ağalarının, padişahlığa özlem duyanların, paraya tapanların kimsesi yaptık.

Çıkardığımız aflarda, kader mahkumlarıyla, hırsızı katili karıştırdık her seferinde, onları gizli tanık yaptık Türk’ün şanlı tarihine. Şimdi de Meclis’in doksanıncı yılı şerefine çocuklara af önerdi bir “Devlet” büyüğü sanki dışarısı daha güvenliymiş gibi. Çocuklarımızın oyunu taş atmak, gençlerimizin üç taş pardon üç yanlış bir doğru, büyüklerimizin de açılıp saçılmak oldu oyunları…

Bizim çarelerimiz çaresizlik oldu sen yokken. Kurduğun Meclis’te terör savaş, teröristle pazarlık demokrasi mücadelesi, başkanlık sistemi halkın iradesi olarak anlatılıyor bize. Oysaki sen bize savaşı emperyalistlere karşı savaşırken, demokrasiyi Meclis’i kurduğun gün, halkın iradesini de düşmanı denize döktüğün gün ne olduğunu göstermiştin. Bizim çarelerimiz bir mum ışığı kadar aydınlatmıyor bizi. Senin çarelerinse bir güneş gibi aydınlatsa da ufkumuzu, güneşimize gölge edenler var Atam…

OguzKemal.Ozkan@PolitikaDergisi.com