Kadın Olmak

Kadın, kadın ve yine kadın….

Kız bebek daha doğar doğmaz bir sıfır yenik başlar hayata. Erkek doğsaydı bak o evdeki şenlik havasına (istisnalar hariç) …

Kızların okumasına da gerek yoktur, büyük adam olacak hali yok ya erkekler adam olur yalnızca,

Kız ev temizler, anasına-babasına yardım eder,

Kimi tarlada kimi evde işçidir,

Kimi para karşılığında dedesi yaşındaki adama satılır,

Kimi akrabalarının cinsel tacizlerine uğrar sessiz kalır,

Kimi tecavüze uğrar çığlığını kimse duymaz,

Kimi şiddet görür söyleyemez,

Hadi tüm bunların olmadığını düşünelim sevdiği ile evlendi hayatı süper kadının…

Çalışır, çocuk bakar ve evine bakar kadın,

Sırtında sayamadığımız kadar yük ile yürür hayat yolunu,

Boşanmaya kalkarsa ya dayak yer veya kocası tarafından katledilir,

Doğum kontrolünden bir haberdar olan yalnızca kadınmış gibi suçlanır,

Kız evlat veren kadına kuma getirilmesi de cabası,

Oysa erkek olan, erkek bebek doğurtamamıştır karısına,

Bitmez kadının çilesi…

Kocası çocuk ister karısı istemez ama doğurmak zorundadır,

Elde avuçta varsa da doğurur yoksa da nasıl olsa bakılır öyle ya da böyle,

Hiç derdi çilesi yok gibi kadının kürtaj ve sezaryen ile bedeni üzerinde hâkimiyetin üstüne hâkimiyet eklenir kadının.

Kadın hamile olduğunu ancak ve ancak altınca hafta da öğrenebiliyor en iyi ihtimalle. Sanki elinde ultrason cihazı ile dolaşmak zorundaymış gibi itham edilir.

Tecavüz sonucu oluşan bir gebelikten meydana gelecek çocuğu hangi beden doğurmak ister ki?

Kadının;  hür iradesine ve bedenine yapılan bu saldırgan hâkimiyetçe yaklaşımlar incitici.

Yatak odasına kadar siyaseti sokmanın, cinsel hayatı irdeleyip çocuk yapma sayısına kadar atıfta bulunmanın kime ne yararı var ki? Keşke; düzeltmek eğitmek toplumu bilgilendirmek için adımlar atılsa. Biliyorum ki yalnız değilim, aynı acıyı hep birlikte hissediyoruz. Ama gel gör ki dön dolaş aynı yerdeyiz. İşte o yüzden belki de yalnızım hiç olmadığım kadar, dokunmayın bana.

Nuran TALAY

nuran.talay@politikadergisi.com