Okullarda Kıyafet Serbestliği

Balıklama dalınacak bir konu…

Hepimizi,  kıyısından köşesinden merkezinden etkileyen hassas bir durum.

Ojeli parmaklar,

File çoraplar,

Truvakar kol gömlekler,

Jöleli saçlar,

Markalı kotlar,

Çakma botlar,

Burası podyum diyen kızlar,

Çıkışta takılalım diyen aylaklar,

Birbirlerini kıyaslayan bücürlükler,

Kıskançlıklar,

Hırslar,

Kompleksler,

Üzüntüler,

Aşağılanmalar,

Ezilenler,

Ezenler,

Kaprisler,

Küpeler,

Yüzükler,

Piercingler,

Onun var benimde olsun diyenler,

Vücut Hatlarını belli etmeyen kıyafetler belirtisiyle endişe yaratan adımlar,

Özgür oldum derken, zengin-fakir ayrıştırması ile karşı karşıya kalan çocuklar.

Her gün ne giydireceğini şaşıranlar,

Markalı kıyafet baskısına uğrayan ebeveynler,

Formaları almaya zorlanırken daha büyük bütçe harcamak zorunda kalanlar,

Milli gelirimiz, örnek alınan ülkelerin seviyesinde olsa güzel bir karar.

Çok ve çeşitli kıyafeti olmadığından okuldan soğuyanlar,

Bunalıma girenler,

Pedagoglarda geçen saatler,

Toplumumuzda zenginlik de fakirlikte var, birileri daha çok kazanır birileri daha az durumunu çocuklarına anlatmakta zorlanan anne-babalar.

Güvenliği olmayan okullar,

Sivil-Öğrenci ayrımını yapamayan görevliler,

Güvenlik sorunu ve ihlali ile karşı karşıya kalanlar,

Vs, vs..…

Alan var - Alamayan var,

Giydirebilen var - Giydiremeyen var.

Karşılayan var – Karşılayamayan var.

İki yakasını bir araya getiremeyen asgari ücretle geçinmeye çalışanlar var.

Üç çocuk doğurup sonrasına karalar bağlayanlar da var.

Konu uzar gider…

Denizden babam çıksa yemem. Önce oltaya ne takılmış enine boyuna düşünmek, yararları ve zararlarını analiz etmek lazım.

Zira oltaya takılan eksiler artıları fazlası ile götürüyor.

Nuran TALAY

nuran.talay@politikadergisi.com