AKP Tutarlılığı

Ülke olarak zor zamanlardan geçiyoruz; ancak zorlar birer çelişkidir ki çelişkilerin çoğalması ve çarpışması, sorunların çözümüne yardımcı olacaktır. Bu noktada, müdahil olmaktan çekinmediğimiz sürece, sorunların çözümü kaçınılmazdır. Ülkemizde gündem sürekli ve neredeyse her gün değişiyor. Böylesine başdöndürücü gündem ise algı mekanizmamızı bozmamalı. Bütünsel bakabilmek zorundayız. Yaşananlara bir bütün olarak baktığımızda ise anlamlı olmayan parçaların anlam kazandığını görüyoruz. İşte bütünü oluşturan parçalardan bazıları:

- Ülkenin doğusundan şehit haberleri gelirken, iç tansiyonun yükseldiği bir anda Başbakan; “Askerlik yan gelip yatma yeri değildir.” diyor.
- Şehitlere “kelle” diyor.
- 37 kişinin öldüğü tren kazasının ardından TCDD Genel Müdürü AKP’nin bürokratı; “Her şey Allah’tan” diyor.
- Zonguldak’taki Karadon madenindeki yaşanan “katliamdan” sonra “bu kaderiniz” diyor Başbakan.
- Birkaç gün önce yılın en başarılı bürokratı ödülünü alan TOKİ Başkanı Bayraktar, bu kadar proje içindesiniz kaynağınız nedir, soruları üzerine, “inanın Allah gönderiyor bize parayı.” diyor.
- Tuzla tersanelerinde ölümlerin arttığı bir zamanda hatta (hatırlayınız) 6 işçiyi kum torbası niyetine kullanarak onları boğan zihniyeti korumak için olayın ardından dönemin AKP’li Çalışma Bakanı “bunun arkasında dış mihraklar vardır” diyor.
- Başbakan içinde bulunduğu koşullara isyan eden bir çiftçiye “hadi ananı da al git” diyor.
- Son olarak Zonguldak’taki maden katliamının ardından Enerji Bakanı halkın gözünde durumun vahametini azaltma çabası içinde, işçiler için “çok güzel öldüler” diyor.

Söyler misiniz, bütün bunlar sebepli midir, yoksa gaf yollu tabir edeceğimiz söylemler midir? Bunların bir bütün oluşturması gerekiyor ve oluşturuyor da. Türkiye’deki halkın tutunduğu sosyal demokrat kültürün yerine İslamcı kültürü koymak başlıca amaçlar arasında. 1980’den bu yana önleri açılmış olarak bunu daha iyi gerçekleştiriyorlar. 80 öncesi halkta, işçi ve öğrencide, yer alan sosyalist kültürü 12 Eylül’de işkenceyle aldılar, sürgün ettiler ve idam ettiler. Daha sonra cemaat ve tarikat kültürü hızla yayıldı, çünkü önleri boştu, arkalarında devlet desteği vardı. Peki bu kadar mı? Sadece bunun için miydi? Hayır İslamist kültür, cemaat ve tarikatçılık yalnızca bir araç. Türkiye halkını koca bir cemaat gibi düşünerek, bu olguyu “tektipleştirmeyi” yapamadıkları yerlerde bastırmaya, susturmaya çalışıyorlar. Muhafazakar anlayış da bunu getiriyor, nihayetinde. Toplumu tek bir organik yapı olarak görüyorlar. Peki bunun dış bağlantısı nedir? Dışsal güçler -ki bunlara emperyalist demekte hiçbir sakınca görmüyorum- onlar da tektipleşen, yıldırılan ve dolayısıyla da konuşamayan bir toplumu ve ülkeyi yanlarına kolay çekeceğini biliyorlar. Dış destek tamdır.

Zonguldak’taki kazaya, kaderiniz, diyor başbakan. Hemen ardından insanlarımızı etkileme kapasitesine sahip Kurtlar Vadisi dizisinin “Ömer Babası”, son bölümde, yaralanan bir güvenlik görevlisine, sizin mesleğinizin kaderinde bu var, maden işçilerimizde olduğu gibi, diyor. Bizim yapmamız gereken sadece dua etmektir, demektedir. Ortaçağ düşüncesine yol alıyoruz hatta yeni feodalizmi yaşıyoruz. Peki Maden-İş sendikasına göre taşeron şirketler denetim altında tutulsa ölüm riski yüzde kaç azalmaktadır? Yüzde 95 ile yüzde 98 arasında. Taşeronların yasasını çıkaran kim? AKP.

Peki Zonguldak’taki kazada sorumlu taşeron şirket kimin? Hükümete yakın Bahri Köse’nin. Onlar kazanırken, işçiler ölmekten çekinmemeli. Sendikasız, eğitimsiz, sigortasız, günde 30 liraya kelle koltukta çalışmalı ve her gece o gün ölmedikleri için dua etmeliler. Sermayenin yeşili beyazı yoktur; fakat her zaman türban meselesini gündeme getirip bundan nemalananlar neden merdiven altı atölyelerde sendikasız, sigortasız çalışan türbanlı kızlarımızı savunmuyor? Sadece onlar da değil bu atölyelerde sömürülenler. Bebe yaşta çalışmaya zorlanan çocuklar, nice gencimiz var. Tecavüze uğrayanları, taciz edilenleri, dayak yiyenleriyle bu insanların hakları halkçı(!) AKP tarafından niye savunulmamaktadır? Çünkü onları çalıştıranlar sermayenin bir önemli koludur. Sermaye esnek istihdam ister. Türkiye sermayesi dış ticarette kendi işçisini öldürebildiği oranda ihracatını arttırabilir. Bu, vahşi kapitalizmdir.

O atölyelerde çalışanlar da ancak yoğun bir dinsellikle kandırılabilirler.
Sürü yaratmak istiyorsanız korku verin, cahilleştirin; sonra da yoğun dinsellikle uyutun.

Yazımı Yalçın Küçük’ün bu konu üzerine bir tespitiyle bitirmeliyim:

“Türkiye’de ve Malezya’da dinselleştirme ilahi huzur için değil fabrika huzuru içindir.”

Alphan TELEK
iletisim@PolitikaDergisi.com