Ana Muhalefet - (Ön) Yargı

Merhaba Sayın Elekçi,

Yazınız için öncelikle teşekkürler. Her şeye rağmen farklı görüşler ve bunların demokratik olarak tartışılması öğretici niteliği açısından en çok ihtiyacımız olan şeylerden biri. Öncelikle yazınıza genel olarak pozitif hukukun ilkelerine göre bakıldığından katılmamak mümkün değil. Fakat ayrıldığımız nokta da işte tam burada başlıyor. Maalesef Türkiye'deki hukuki ve siyasi, daha doğrusu artık içiiçe geçmiş olayları yorumlarken pozitif hukukun ilkeleri yalnız başına yeterli olmuyor.

Sizin de belirttiğiniz gibi iktidar katında iyi niyet olmadığı zaten açık. Fakat bu durum hukuki bir temel oluşturmadığı için hukuki temel yaratmak gerekir. Burada da iktidarın tavrı devreye giriyor. Mesele iyi görünen bu değişiklikleri yaparken yürksek yargıya veya uzmanlara danışılmaması bu iyi niyet eksikliğinin en büyük göstergesidir. Tabi ki bu noktada görevini eksik yapan bir muhalefeti eleştirmek elzemdir. Ama bu noktrada Sn. Kılıçdaroğlu'nun ve Sn Feyzioğlu'nun haklı eleştiriler temelinde bunu yaptıklarını düşünüyorum. Bu durum 12 Eylül referandum paketine çok benziyor. Görünürde güzel şeyler ama mevcut sisteme daha geniş bir pencereden baktığımızda felaketler yaratabilecek nitelikte...

Sizin de çok iyi bildiğiniz gibi hukuktaki manevi unsurun çokluğu toplumdaki güven ve uzlaşıyla ilgilidir. Türkiye'de ise kanun sayısı fazlalığı uyarılma sebepleri haline gelmeye başladı. Ve maddi unsurları oluşturan kanunların sayısı arttıkça, manevi unsur ve onun temsil ettiği toplumsal değerler çöküşe geçer, aynı Türkiye'de olduğu gibi... Böyle bir durumdayken de yapılan hukuki-siyasi kasıtlı eylemler bu felaketi arttıracaktır. Bu hem hukuken hem de siyaseten maalesef böyledir.

Saygılar Sunarım.

Tereddütler sorunların çözülmesinden ziyade yargıda ki kadrolaşmaların endişe verici boyutta olmasından kaynaklanmaktadır.Devam eden mahkemelerde ki hakim değişiklikleri, HSYK seçimlerinde ki önceden hazırlanan isimlerin seçilmesi gibi örnekler daire sayılarının arttırılmasının da bu bağlamda olacağını göstermektedir...O yüzden eleştiriler önyargıdan ziyade bu endişelerden ve gerçeklerden kaynaklanmaktadır.

Bir hukukçu değilim ama, geçen hafta bir gecede meclisten geçen ve sonrasında cumhurbaşkanlığınca derhal onaylanan, Yargıtay'da 32 olan daire sayısını 38'e, üye sayısı 250'den 387'ye; Danıştay'da 13 olan daire sayısını 15'e ve üye sayısı ise 55'ten 156'ya çıkarılan "Yargı Reformu" yasasını yakından izledim. Bu yasa ne yazık ki, Sn. Mert Elekçi'nin belittiği gibi, yüksek yargıçların işini hafifleten bir yasa olduğu izlenimini vermiyor.

Bu yasanın amacı, yüksek yargıda bir reformu yerine getirmekten çok, onu yürütmenin etkisine ve emrine alma çabasıdır. Çünkü AKP hükümeti, 2008 yılında meclise getirdiği bir başka "Yargıtay Yasası" tasarısıyla bu son yasanın tam tersine Yargıtay'ın üye sayısını 250 den 150 düşürmeye niyetlenmiştir. Şimdi ne oldu da hükümet bu yüksek yargı organlarının üye sayısını tam tesine artırdı. Olan ve bu girişimin nedeni çok açık: 12 Eylül referandumuyla kabul edilen anayasa değişiklikleriyle, herkesin de aynı fikirde olduğu gibi, artık HSYK Adalet bakanlığının bürokrat hukukçularından oluşmaktadır.

Bu şartlar altında bu iki yüksek yargı organının yeni üyeleri ve daireleri, işte bu henüz yürütmenin etkisine yeni girmiş HSYK'nin atamış olduğu yeni üyeler tarafından seçileceklerdir. Bu çaba da ancak Yargıtay ve Danıştay'ın yürütme'nin etkisine alınması çabası olarak yorumlanabilir.

Türkiye'de alt mahkemelerde hukuki bir dava ortalama 246 gün sürüyor. 8-10 sene süren ağır ceza davaları var. Masumiyet karinesine hemen hiç önem verilmeyen ülkemizde insanlar, yargısı bitmeden senelerce hapislerde yatıyorlar. Yargıtay ve Danıştay'da milyonlarca görülecek dosya var. Yargının işi çok zor. Ama 8 senedir iş başında olan bu hükümet bu alanda kılını bile kıpırtdatmamıştır. Şimdi kendi iktidarını güçlendirmek için yaptığı bu yasayı "yargı reformu" olarak satmaya çalışıyor.

Çözüme gelince. Yargıtay Başkanı Sn. Gerçeker "sorunun kaynağında yargılamaların makul süre içinde bitirilememesinin yattığını" belirtiyor ve çözüm olarak "istinaf" mahkemelerinin hayata geçirilmesini gösteriyor. 9 Bölgede kurulması düşünülen, bir nevi ağır cezalarda yargı itirazlarını denetlemesiyle görevli olacak istinaf mahkemelerinin, 2008 yılında yasası çıkmış olduğu halde, neden bu hükümet bir türlü bu yasayı uygulamaya koymuyor?

Neden hükümet yeni yargı ve savcıları göreve alarak adliyenin kadrolarını genişletmiyor? Yeni adliye binaları yaparak, yargıçların, savcıların ve hatta avukatların rahatça görev yapmalarını sağlamıyor? Neden hükümet adalet bakanlığının bütçesini en düşük seviyede tutuyor?

Çünkü demokrasi ve özgürlüklerde olduğu gibi, "Adalet" kavramı da, adında "Adalet" olan bu parti için sadece halkı aldatmaya yönelik kozmetik bir anlam taşıyor da ondan!