Mayıs 2011

Başbakanın ağzından dökülen bir cümle bir yığın sesin yükselmesine neden olmuştu.

 “Gönlümde yatan iki partili bir sistemdir.” Yandaşlar bu fikri hararetle alkışlarken, muhalifler “başbakan kendini kurtarmak için başkanlık sistemine geçmek istiyor” diye yorumlamıştı. Her iki tarafında kendine göre haklı sebepleri olduğunu varsayabiliriz. Önemli olan halkın hangi yönde bir içsel değişim meyli olduğunu bilebilmektir. Değilse siyasilerin söylemleri gök kubbenin bir yerinde asılır kalır.
Hızla yaklaştığımız seçim bizi nerelere doğru çekiyor sorusu, ilerimiz için net bir öngörü olacaktır. Sokağı mümkün olduğunca tarafsız bir gözle incelemeye çalışırsak özellikle AKP’nin iktidar olduğundan beri, ama daha yoğun olarak 2007 seçimlerinden sonra hızla iki partili bir sisteme doğru kaydığımızı veya kaydırıldığımızı görüyoruz. AKP çatısı altında yer bulamamış temel görüşü sağ partilerle, CHP çatısı altına sığışamamış temel görüşü sol partilerin sadece AKP veya CHP’nin bir kısım oylarını alacağını ama asla istedikleri başarıya ulaşamayacaklarını görüyoruz. Bu yüzdende seçime katılacaklarını beyan ettikten sonra bir kısmı seçimden çekildi. %10 barajının olumsuzluğuna kişisel beğenilirliklerini eklemek isteyenler, bağımsız aday oldular. Sokağın nabzı en azından PKK uzantısı olmayan bağımsızların seçilme şanslarının zayıf olduğunu gösteriyor.

Ulusal Kanal ana/haber programında sunucu haberini okuyor…

Haydi, gelin birlikte izleyelim:

“Geçtiğimiz yıllarda tam 14 adet Milli İstihbarat elemanı ilgi çekici nedenlerle hayatları kaybediyorlar.

Birbiri peşi sıra öteki dünyayı boylayan MİT elemanlarının uzmanlık konularını sayıyor haber spikeri, biz de alt alta sıralıyoruz:

1.      Fethullah Gülen’in faaliyetleri

2.      İrticai faaliyetler.

3.      Bölücülük faaliyetler.

4.      Yalova’daki Çeçen Kampı…”

Sayın başbakan çılgın projesini açıkladı. İnsanın içinden “Oh ne güzel, sayın başbakanımız açıkladığına göre kesinlikle çok yararlı bir projedir.” demek geliyor ama maalesef diyemiyoruz. Çılgın projenin açıklandığı gün gazetelerde diğer bir haber vardı. Sayın başbakan muhalefet liderine, partilerine, milletvekili adaylarına söylediği sözlere baktığımızda gerçek açık olarak sırıtıyor. Başbakanın ağzından çıkan her kelime ciddidir ve ciddiye alınmalıdır. Başbakan eğer bütün milletin başbakanı olduğunu iddia ediyorsa o kelimelerle konuşamaz. Konuşuyorsa ya milletin tamamının başbakanı değildir, ya da kendini milletin sahibi sanmaktadır.

Pek tabii ki bu çılgın projede eğer seçimlere yönelik bir kandırmaca değilse üzerinde düşünülmeye değer. Gazetelerde – ki çoğu yandaş basın- çarşaf çarşaf bu konu anlatılıyor. Hatta İstanbul’un batısında yer alan ve tamamen CHP taraftarı olan kentlerdeki kararsız oyları etkilemeye dönük bir vaat olduğu ve birçok vaat gibi seçimlerle birlikte unutulup gideceği söylenebilir. Ancak benim özellikle dikkatimi çeken ve düşünmeye iten cümle, başbakanın bu konuda para sıkıntısı olmadığını açıkladığı cümledir. Bahsi geçen maliyetin ne kadar olduğunu sayın başbakan biliyor olmalı ki para sıkıntısı yok diyor. Bu konuda Kadir Topbaş on milyar dolar gibi bir rakamdan bahsetti ama tecrübelerimize göre bunların verdikleri rakamları en az üçle çarpmamız gerektiğini biliyoruz. Yaklaşık otuz milyar dolar gibi bir paradan söz ediyoruz. Hem de bütün dünyada 2008 krizinin izleri daha geçmeden hatta yeni bir kriz söylentileri ortada dolaşırken bunları konuşuyoruz.