Barzani Niye Geliyor?

Bu günlerde Ankara, yeni bir konuğu ağırlıyor. Irak’ın kuzeyindeki bölgesel Kürt Yönetimi lideri Mesut Barzani, çeşitli temaslarda bulunmak üzere Türkiye’ye geliyor.

Geçtiğimiz haftalarda bir başka Barzani –ki kendisi Neçirvan Barzani olur- 

Türkiye’yi ziyaret etti. Dış işlerinin hareketlendiği bu günlerde Meclis’ten sınır ötesi tezkerenin alınması da teröre karşı insan unsuruyla mücadele ölçeğinde ciddi adımların atılacağına kanaat getirmemize sebep oluyor.

Son dönemde artan terör saldırıları ve özellikle de Çukurca’da resmi rakamlara göre 24 askerin şehit düşmesi, toplumda aşırı derecede hassasiyet yaratmışken, basına servis edilen Sınır ötesine harekat başladı haberi de yalan haber olarak yerini aldı.

PKK’nın Irak-İran- Türkiye üçgeninde yuvalandığı göz önüne alınarak bölgesel ölçekte ortak bir mücadele yapılacağına dair kuvvetli veriler göze çarpmakta. Bu sebepledir ki İran; örgütün İran kolu olan PJAK ile mücadelede daha rasyonel kararlar alma yolunu seçerek, PKK’nın bir başka hedef ülkesi Türkiye ile işbirliğine yönelmeye başladı.

Nitekim, İran Dışişleri Bakanı'nın Türkiye’ye gelip mevkîdaşı ile görüşmeleri de iddiamızı destekleyecek nitelikte bir sonuç olarak değerlendirilebilir. Silahlı terör örgütüyle mücadelede, hükümetlerin mücadelede kullanabileceği tek güç; silahlı gücün devreye sokulması olarak karşımıza dikiliyor. Yaklaşık 30 yıldır eylemlerini sürdüren PKK’ya yönelik yapılan askeri operasyonların geldiğimiz noktada ulaştığı başarı sorgulanmaya açık bir süreci işaret etmektedir.

Zira terörle mücadele, silahların gölgesinde gerçekleştirilecek bir süreç değildir.
AKP’nin açılım politikalarının sonucu olarak, terörle mücadele şablon değiştirmiştir. Mücadeleye ek olarak Teröristle mücadele paydası da hükümetin kucağına bırakılan bir bomba niteliği taşımaktadır. Daha öncelerde yazdığımız bir yazıda mücadelenin silahlı boyutunun bir sonuç getirmeyeceği, aksine “dağa gidişleri teşvik edeceğini” söylemiştik. Ve şimdi gelinen noktada öncelikler değişmiş; hükümet terörle değil, Teröristle mücadele etmek zorunda kalmıştır.

Terörle mücadele etmek noktasında yalnızca hükümetleri sorumlu tutmak ciddi bir yanılgıya sebep olmaktadır. Toplumun tüm dinamikleriyle; STK’larla, Baskı Grupları ile iktidar ve muhalefet ile kısacası DEVLET ile mücadele terörle mücadelenin en önemli ayağını oluşturur.

Türk Hükümetinin izlediği politika noktasındaki yanlışlıklar, Habur’la başlayarak devam etmiş, en son ki Oslo görüşmelerinin basına sızmasıyla da yeni bir boyut kazanmıştır. İnterpol tarafından kırmızı bültenle aranan örgütün ileri gelenleri “devletin özel yetkilileri ile” aynı masada pazarlık yapmışlar, ve bu görüşmenin sızmasına engel olamamışlardır.

Gündem karışıklığı yüzünden de bu gelişme fazlaca ülkede yer bulamamıştır. Eğer ki ülkede AKP değil de başka bir partinin iktidar olduğunu bir anlık düşünsek, bu olayın hükümeti koltuğundan edeceğine şüphe yoktur. Ama tek parti yönetiminin gücü çerçevesinde bu olay devlet-hükümet ikilemi içerisinde çözülmüştür.
Hükümetin terörle mücadele algısında en iyi değerlendirmeyi Kılıçdaroğlu, geçtiğimiz grup konuşmasında yaptı. Özetle hükümetin terörle mücadelesini maddeledikten sonra şunları saydı:

1. Amerika anlık istihbarat çalışmalarına devam etmeli
2. Barzani, PKK güçleriyle mücadele etmeli
3. Ülke içi muhalefet yorum yapmamalı
4. Basın bu olayı fazla işlememeli

Ve sonuç olarak da Kılıçdaroğlu, iyi tamam da hükümet olarak sen ne yapacaksın sorusunu da yönelterek doğru bir bakış açısına işaret etti. Gelinen noktada da madde 1 için, Preadator alımı noktasında uzlaşmaya varıldı. Amerika anlık (!) istihbaratı verecek.

Madde 3 ve 4 için yeterince aktif hale gelmiş karşı görüşü yıpratma ve medyayı yemeğe davetle ayar verme süreci de tamamlandı. Madde 2 kalmıştı. Onun içinde Barzani efendi Türkiye’ye gelecek ona da ayar verilecek.

Aynı Barzani’nin peşmerge gücünün eğitim komutanının PKK’nın “özel birlik” dediği biriminin başı olduğunu hatırlatalım. Ayrıca aynı Barzani’nin bir dönem Diplomatik pasaportunda Ay- yıldız olduğunu ve kendisinin de Kürt Yahudisi olarak, İsrail’le çoook sıcak ilişkiler içerisinde olduğunu hatırlatalım. Hatırlatalım ki yarın öbür gün “yahu biz KAK Mesut’la böyle konuşmamıştık” demeyelim.

Saygılarımla
İlker Ekici
ilker.ekici@politikadergisi.com