Bu dava bitecek (!) Ya iktidar savaşları?

Çözüm örgütlü halk gücünün yeniden yaratılmasıdır özetle. Yalnız şu vardır ki bizde "örgüt" ve "halk" kavramları fazlasıyla içi boşaltıldığı fazlasıyla "tü-kaka" ilan edildiği için bu gün bu iki kavramdan medet umanların bile geçmişte bu iki kavram altında var olanlara etmediği baskı zulüm ve zorlama kalmadığı için bunu yeniden yaratmak oldukça zordur. Zordur ama imkansız değildir.

Öncelikle ve özellikle kolay ve dengeler üzerine oluşturulan yönetim adına yaratılmış ayrılıkların iyice ayrılmışlar dışında tekrar ortak müştereklerde örgütlenebilmesidir. Bunlar nedir?

Alevi-Sünni Kürt-Türk gibi anayasaya göre aslında yok sayılan aslında fiili olarak yaratılmış ve var olan ayrılıkların kaynağına inerek bunu ortak müştereklerde birleştirmek.

Ortak müşterek nedir? Açlık ve Tokluk arasında ki ince çizgi, Özgürlük ve Esaret arasında ki ince çizgi ve de en önemlisi Bağımsızlık ve Tutsaklık arasında ki ince çizgi.

Erk sahiplerinin yukarıdan bakan ve halka inemeyen tutumları, kolonileşmiş ayrılıkların biryerlerden nemalanmaları gibi sebepler yıllardır "ideolojik" olarak bir yapıyı bozmaya yönelik adımlar olarak karşımıza çıkmıştır.

Türk solu'nun 77 fraksiyona bölünmesinde ki "zenginlik" ise sanıldığının aksine fikirsel ayrılıklar değil dönemsel ve dayatılana karşı alınan konumlamadan kaynaklanmıştır. Bu ayrılıkların fikirsel temellendirilmeleri ise daha sonra gelişen olaylara karşı alınan pasif yada radikal tavırların eleştirilerinden kaynaklı olarak ortaya çıkmalarıdır. Önce ayrılık sonra tutumlar üzerinden fikir ayrılığı ile teori yaratma ve temellendirme çalışmaları. Kısacası Türkiye sol'unun ahvali ortadadır. Türkiye Sosyal demokrat yapısı ise kuyruğuna basılmadığı ve yukarıdan yönlendirilmediği sürece bir düşünüş hareketi olmadığından tabandan ses gelmez... Tavandan şekillenen bir sosyal demokrasi ise bu kadar oluyor demek.

Türk sağının ise Türk solu ile ortak değerlerinin olmadığı kanısına katılmıyorum. Vatan bağımsızlık özgürlük açlık ve tokluk gibi kavramlar geçtiğimiz yüzyıl ve içinde yaşadığımız yüzyılda evrensel ve büyük önem arz etmektedir.

Ne yapmalı?

Sorusu ise bize sadece Lenin'den kalan bir kitap ismi değildir...

Ne yapmalı sorusuna yanıt Atatürk'ün türkiye tahlilinde vardır; Nesnel koşullara göre şekillenen nesnel gerçekliklerimizle hareket etmek gereği taşıyan bu topraklarda ki malzeme ile şekillenebilecek birşeydir.

Öncelikli olarak kazanımlarımıza sahip çıkmak mevzi kaybetmemek en temel sorumluluktur. Türkiye kadınına bu noktada büyük işler düşmektedir. Ataerkil bir toplumun ana erkil evlatları olan bizler öncelikle ana ocağında şekillenmekteyiz.

Kadınlarımıza ulaşacak ve onlara bilmin ve aklın aydınlık yolunu tekrar ve tekrar tanıştıracağız.
Yalnız aynı kadınlarımızın bir çoğu evin mutfak döngüsünü sorumluluk olarak taşıdıkları için;

Yunus'un hikayatında olduğu gibi onlara sadece "nefes" mi"bulgur" mu sorusunu sorarsak kaynatacak aşı olmayan kadınlarımız nefesi değil bulguru tercih edecektir. Oysa ki bulguru olan bir toplumda "nefes" dağıtmak daha anlamlıdır. Demem odur ki bu iki çalışma da koordineli olarak yapılmalı kadınlarımızın en temel sorunu haline gelmiş "aş" "geçim" tercihlerini aşacak sosyal politikaları iktidar hedefleyenlere dayatma politikalarını üstlenmeliyiz.

Denilebilir ki hangi sınıfın kadınına (ki denmelidir) işte burada ki en kritik tercih budur...

Ekonomik politikların göz ardı edildiği hiç bir siyasi hareket başarıya ulaşamaz Muhalefette kalan "çağdaşçı" "milliyetçi" geçinen partiler de bu siyasetlerini tekrar gözden geçirmek durumundadır. Vatandaş olarak bir dip dalgası yaratmak siyasi partilere tabandan baskı uygulamak bu anlamda şarttır. İşte bu taban oluşumu ise en acil ve en temel görevdir.

Erkek egemen bir toplumda neden kadınlardan başlamalı?

Çünkü kadınlar erkek çocuklarına tuvalet dahil yemek yemek dahil her adabı öğretenlerdir. (Ama kadınların fendinden aşırı şekilde korkarım) Bu yüzden dir ki tabandan gelen güçle iktidar sahiplerinin kadın erkek çatışmasına gitmeden ortak bir irade ile yarın tercihi koyması mutlaktır.

Bu çerçevede oluşturulacak bir dip dalgasının uzun soluklu olan bir örgütlenme için "yaşamı politika sahası haline getirmek" hedefle ileriye taşınması kaçınılmaz zaferi getirir. Zordur dolambaçlıdır belki ama şarttır. Kadınsız tabansız örgütlenme olmaz. Örgütsüz baskı kurulmaz. Taban baskısı olmayan bir erk ise mutlaka kalıplara haps olur kendi iktidarını korumaya (hatta muhalefetini korumaya) giden bir durağanlığa girer.

Gelelim Türkiye Cumhuriyeti'nin karakteri haline gelmiş olması gereken;

Cumhuriyetçilik
Halkçılık
Laiklik
Milliyetçilik (Türkiye Cumhuriyetini kuran halka Türk demek)
Devrimcilik

ilkelerine...

Onların sahiplenebilmesinin en temel gerekliliği karın tokluğunu yaratacak bir ekonomik anlayış dayatması ve Devrimci anlayışın çağdaşlık yolunda atalete uğratılmamasıyla olur.

Özeti şudur ki; Örgütlenme şarttır. Taban örgütü tavana dayatma yapmalıdır. Tavanın aldığı kararların şakşakçılığını yapmaya alışanların şikayet hakkı da olamaz.

Değerlerin sahipleri onları üretenlerdir, onları yönetenler değil... Her üretenin yöneten olması değil burada söylediğimiz ama yönetenlerin üretenleri göz ardı etmemesi için dayanışma süreci hızlandırılmalı. Ortak çalışmalar hızlandırılmalıdır.

Her düşünüşün karşında farklı düşünüşler olacaktır. Önemli olan çizilen yoldur. Yolumuz yok, örgütümüz yok, amacımız yok verilmiş yerinde dursa yeter anlayışı da bizi buralara getirmekte.

Ben halkım gücümün farkında olsam, farkına vardırılsam yeterlidir. Aklı önde gittiğini sananlarında bedelleri göze alarak bu halkın içine girmesi gerekmektedir.

Camileri, kahveleri, köy meydanlarını, semt pazarlarını bırakmış olanların, boğaz manzarası yalı sahibi gazete sahibi ve yazarlarına bırakılamayacak kadar ciddi bir iştir Cumhuriyeti ve devrimlerini sahiplenmek ve onu ileriye götürmek diye düşünüyorum.

Çünkü "Cumhuriyet öncelikle; kimsesizlerin kimsesidir"

Her ne kadar uygulanan yanlış politikalar, halkın elini kolunu bağlayan zincirmiş gibi sunsada Cumhuriyeti;

"Zincirlerinden başka kaybedecek birşeyi olmayanlar" için Cumhuriyeti sahiplenmek korumak ve ileri götürmek yine halkın kendisine düşmektedir.