Rumlar Bize Ne Verdi ki (1)

Rumlar bugüne değin biz Kıbrıslı Türklere ne verdi ki, şimdi iyi niyet göstergesi olarak müzakerelere başlamak için karşılığında hiçbir şey vermeden Maraş’ı istiyorlar.

Cümlemde “Ne verdi ki” diye tekil kullandım, bilerek ve bilinçli olarak. Geçmişten günümüze değin bize hiçbir şey vermediler kan ve gözyaşından başka. Adadan kökümüzü kazımak için 20. yüzyılın tüm gelişmişliğine rağmen soykırım uyguladılar.

Rumların bize 11 yıl çektirdiği ızdırabın, uyguladığı soykırımın fikir babası da bir din adamı, III. Makarios, namı diğer Baflı Mihail Hristodulos Muskos.

1950 yılında Başpiskoposluk yeminini ettikten sonra, Kıbrıs adasını Yunanistan’a bağlamak uğrunda hayatını feda etmekten çekinmeyeceğine dair ilave bir antta içti, Başpiskoposluk yemininin uzantısı olarak.

1959 yılının Aralık ayında yapılan seçimle Kıbrıs Cumhuriyeti’nin Cumhurbaşkanı seçildikten sonra, daha 16 Ağustos 1960 tarihinde Kıbrıs Cumhuriyeti’nin resmen ilanını beklemeden etrafına EOKA’cıları toplamış ve ünlü Türkleri adadan silip atmak için Akritas Planı’nın oluşturulması çalışmalarını başlatmıştı.    

Adanın altı yerleşim yerinde (Lefkoşa, Mağusa, Larnaka, Limasol, Girne ve Baf) saldırı birliklerini kurup, silahlarını da Mısır ve Sovyet Rusya’dan Kıbrıs Cumhuriyeti şemsiyesi altında korkusuzca getirtti.

Hazırlıkları da bitince 21 Aralık 1963 günü yapay bir gerekçe ile Türklere silahlı saldırıyı başlattı.  

12 Ocak 1964 tarihinde 1960 Kıbrıs Anayasası’na aykırı olarak yüzde 30’u Türk olması gereken 2 bin kişilik Polis kuvvetlerinden Türkleri attı ve sayısını 5 bine çıkararak tüm EOKA’cıları polis örgütü içine aldı. Amacının ve hedefinin “Adayı Türklerden arındırmak” olduğunu da utanmadan, çekinmeden açıkladı.

KKTC Cumhurbaşkanlığındaki belgelere ve Kurucu Cumhurbaşkanı R. R. Denktaş’ın yayınladığı kitaplarına göre, 21 Aralık 1963 ile 23 Mart 1964 arasındaki kısacık 90 günde aynen Matyat’lılara yapıldığı gibi doksan sekiz Türk köyü yağmalanmış, yakılmış ve sonra da yıkılmış. Rum saldırılarının başladığı 1964 yılı ile 1974 Mutlu Barış Harekatı arasında kalan 11 yıllık zaman dilimi içinde de toplamda 103 köy talan edilip yıkılırken Lefkoşa’da 40, Gazimağusa’da 13, Larnaka’da 11, Limasol'da 10, Baf’ta 10 ve Girne’de de 11 cami yıkıldı ve yerle bir edildi.

Rumlar o denli pişkin ki, Türkler bize saldırdı diye yaygarayı basıp, utanmadan da  BM'den gözlemci de istediler. Birleşmiş Milletler Rumların bu yaygarasından sonra Jorge Villacrés Ortega başkanlığında bir heyeti "fact finding mission", gerçekleri tespit heyeti veya keşif heyeti olarak Kıbrıs adasına gönderdi.

Jorge V. Ortega başkanlığındaki heyet bütün adayı dolaştı ve Temmuz 1964 tarihinde BM adına ve BM kayıtlarına geçmiş olan gerçekçi bir rapor hazırladı.  Ortega'nın raporunun büyük bölümünde, Rumların Türklere karşı başlattıkları saldırının ilk altı ayında acımasızca yakıp yıktıkları Türklere ait 111 köydeki evlerin, işyerlerinin, camilerin, okulların, türbelerin ve çiftliklerin resimleri ve verilen zarar ziyanın dökümü yer alıyor.

Tüm bu yakıp yıkmaya ilaveten toplamda 36 bin Kıbrıslı Türk 103 yerleşim yerindeki evini, barkını, hayvanlarını, zirai ürünlerini, hatıralarını ve ecdadının mezarlarını arkada bırakarak, daha güvenli bulduğu Türk bölgelerine göç etmek zorunda bırakıldı. Rum Yönetimi bu göçmenlerin hiç birine, evlerine geri dönmeleri için izin vermedi.

Rumlar gerçekte Ortega'dan gerçekleri saptırmasını ve tamamen Rumların görüşlerini savunan Rum yanlısı bir rapor hazırlamasını bekliyorlardı. Ama olmadı ve Ortega Rumların tüm baskılarına rağmen ne gördüyse onu yazdı raporuna ve BM Genel Sekreteri ile Güvenlik Konseyi üyelerine gönderdi.

Rumlar bu rapordan, foyaları meydana çıkacak diye o denli çekindiler ki, BM'de raporun hasır altı edilmesi için elden geleni yapmaya başladılar ve başardılar da. Uzun müddet BM sayfalarında yer alan bu rapor, aniden listelerden çıkarıldı. Şimdi bilinçli olarak söz konusu Ortega Raporunu BM'nim sitesinde aramazsanız bulmazsınız..... (Devam edecek) 

Prof. Dr. Ata ATUN

ata.atun@politikadergisi.com