Sırrımız Mezara Kadar Sırdaş

Polemikler, siyasi kavgalar ve isyan eden halk…

Başbakan Erdoğan sen bana ‘sen’ diyemezsin diyor, ama sen hitabını kullanmaktan geri durmuyor.

Dolmabahçe’de Büyükanıt ile olan görüşmesini mezara kadar gidecek mevzu olarak belirtip, şayet Büyükanıt açıklarsa bende açıklarım diyor.

Zannedersiniz ki iki arkadaş bir pastanede buluşmuş bir sırrını paylaşmış…   

Ergenekon davası kapsamında terörist evine baskın yapar gibi yapılan aramalarda özel eşyalara el konuyor, telefonlarımız dinleniyor özelimiz bizde kalmıyor. O nedenle mezara kadar biz sırrımızı götüremiyoruz.  

Hayır, yemin mi edildi söylemeyeceğiz diye, taraflardan biri kesin ayağını kaldırmıştır ya neyse…

Zaten sen, ben biz, sırlar derken unutulan ekonomi ve vatandaşın sorunları bir çığ gibi büyümüş kimsenin umurunda değil.

Çiftçi ağlıyor, buğdayım geçen seneden daha ucuza gidiyor diye…

Pamuk, tütün, Pirinç derken üretimi sekteye uğratılmış üreticiler de isyan ediyor…

Ağlamayan çocuğa meme vermezler diye bir sözümüz var ama bunu isyan edenler için kullanmak yerinde olmayacak.

Hem isyan ederim hem yine seçerim deniyorsa seçimleri yaşamaktan başka şansınız olmaz.

Bu yazımı yazarken bir tanıdığımın başına gelmiş bir olay geldi aklıma.

Dedesinden miras kalmış; arsalar ve birkaç evin bulunduğu bir köy sahibi olmuş şehirli arkadaş.  Bomboş köyü iki ahşap evi ne yapacağım diye çok da önem vermemiş. Yıllar geçmiş emekli olmuş köye yerleşmeye karar vermiş. Gitmiş, gitmesine de köy yerine bir nahiye görmüş, okul camii evler derken o bomboş köy,  dolmuş. Düşünmüş taşınmış ne olacak şimdi diye, gitmiş köyün muhtarına, burası benim dedemden kaldı boşaltın, demiş;

Muhtar gülmüş; Efendi 40 yıldır biz burada yaşıyoruz kimin köyünden kimi kovuyorsun sen. Yıllardır bu toprakları işletiyoruz, geçimizi sağlıyoruz demiş. Al vergilerimizi ödediğimiz belgeler burada.

Düşünceli bir şekilde şehre dönmüş Avukatını aramış olanları anlatmış. Avukatı da durumu değerlendirmiş. Can kulağı ile dinleyen şaşkına, e adamlar vergisini ödemiş, yıllar geçmiş toprağını işletmişler, yer yurt edinmişler. Yerlerin zilyetliğini kazanmışlar. Köye sahip olma hakkını elde etmişler. Bu saatten sonra yapılacak bir şey yok bir soğuk su içmekten başka demiş.

Zamanında değer bilmeyip sahip çıkmamanın hazin bir öyküsü bu.

Bizim de sonumuz böyle olacak mı diyorsunuz yok canım neden olsun ki…

“Yargıdan tut da tüm kurum ve kuruluşlar baskı altında, noter gibi Cumhurbaşkanı var daha ne olsun, üstelik kahraman edilip madalya ile onurlandırılmış devlete millete hizmet etmiş vatan sevdalıları terörist ilan ediliyor da ondan…” diyorsunuz da ben ihtimal vermiyorum.

Tasaya gerek yok,

Yok, yok olmaz öyle şey,

En azından isyan ediyoruz, sır küpü de değiliz.

Yanılıyor muyum?

nuran.talay@politikadergisi.com