Türkiye-Suriye Savaşı Kaçınılmazdır

Suriye’de Esad rejimine başlayan ve başta emperyal güçler olmak üzere de birçok ülke ve şirketten destek gören muhalif ayaklanma, git gide iç savaşa dönüştü ve ülkeyi uzun yıllar peşini bırakmayacak bir felaketin başlangıcı oldu.

Bu iç savaşta ve her savaşta olduğu gibi yine dezenformasyonlar havada uçuştu. Ve her gün savaşın en acı yüzü bebek cesetlerinin fotoğrafları, insanların acı içinde bir yerlere kaçıştığının, çeşitli güçlerce katliamlar gerçekleştirildiğinin haberleri gelmekteydi.

Bu iç savaşın doğal olarak bir sonucu da mülteci akımıdır. Bugüne kadar ölümün kol gezdiği Suriye’den milyonlarca insan haklı olarak çevre ülkelere kaçtı. Suriye’nin kuzey komşusu Türkiye’ye de yüz binlerce Suriyeli akın etti.

Türkler her zamanki insani refleksleri göstererek gelenlere yardım ettiler. Sınırda kurulan çadır kentlerde barınan Suriyeli mültecilerin her ihtiyaçları karşılanmakta, vatan hasreti çekseler de güvenli bir barınma imkanına kavuşmalarının sevincinde hayatlarını sürdürmektedirler.

Ancak tüm bunlar yaşanırken “Düşman Kardeşler”i oynayan Şam-Ankara hattında bugünlere gelinmesinde en büyük etken, kuşkusuz Türkiye’nin ÖSO’ya verdiği inanılmaz destektir. Esad’a karşı girişilen silahlı mücadelenin çatı örgütü konumundaki “Özgür Suriye Ordusu” (ÖSO), başta Türkiye olmak üzere tüm emperyalistlerden para, silah ve teknoloji desteği görmektedir.

Şam ise ÖSO ve benzeri silahlı muhalefet oluşumlarını, “terörist” olarak nitelemekte. Yani Ankara, Suriye’nin “terörist” ilan ettiği bir yapılanmaya aleniyetle yardım etmekte ve Şam’a göre “düşmanla işbirliği” yapmaktadır.

Gelen haberlere göre, Esad’a bağlı ordu birlikleri ÖSO’ya savaşın başında kaybettiği yerleri geri almakta, yavaş yavaş ilerlemektedir. Diyelim ki Esad, Suriye’de yeniden iktidarını sağlamlaştırdı, ÖSO ve çeşitli silahlı muhalefet gruplarını bertaraf ederek yeniden güçlendi. Böyle bir durumda Esad’ın ilk hedefi Türkiye olmayacağını kim garanti edebilir. İç savaş süresince Batılı devletlerle aynı safta yer alarak silahlı muhalefete açık açık ve sınırsız destek veren Ankara, Şam’ın bir numaralı hedefi haline gelecektir. Bugün siyasilerin savaş isteği biraz da bunları doğrulama niteliğindedir. Böylesine bir durumda Esad’ın Türkiye’ye saldırmayacağını söyleyemeyiz.

Diğer bir senaryo ise gündemdeki olası saldırıyla bağlantılı. ABD cephesinden, gerek Başkan Obama, gerekse Dışişleri Bakanı Kerry, Suriye’ye saldırının “rejimi caydırma” ve “Şam’a gözdağı verme” niteliği taşıyacağının altını çiziyor. Eğer ki; Fransa, ABD ve Türkiye’nin ortak operasyonundan beklenen başarı sağlanamazsa, Esad’ın Türkiye’ye savaş ilan etmesi kaçınılmaz olabilir.

İki seçenekte de Ankara’nın “savaş” ihtimali yüksek görünmekte. Belki de siyasilerin “kapsamlı müdahale” çağırısı tüm bu ihtimalleri göz önüne alınarak yapılıyordur. Ancak, bölgeye yeniden ABD’yi sokmak, daha doğrusu yeniden saldırmasına “yeşil ışık” yakmak, beraberinde çok acı sonuçları getirebilir. Sonuç olarak, olası bir emperyalist saldırı yeni katliamları da beraberinde getirecektir.

Efe SÖNMEZ

iletisim@politikadergisi.com