Masada ki Muzaffer Türkiye!

Abdullah Öcalan ile yapılan barış görüşmeleri başladığı yaklaşık üç aydır bu konuyu yakından takip ediyorum. Barış sağlanacağından emin olabilmek için yaz aylarını beklemek gerektiğini düşünerek, bu konuda yaz aylarında ki gelişmelere bakarak birşeyler yazmayı düşünüyordum.

Halen barış olabileceğini yaz aylarında göreceğimiz tezini savunuyorum. Ancak bu yazımda sadece anlaşma masasına oturan tarafları değerlendireceğim.

Bence bu, Türkiye Cumhuriyeti’nin son 100 yılda zafer kazanarak oturduğu (Kıbrıs’ı saymazsak) ikinci barış masası… Birincisi tabii ki Lozan… Lozan konusunda zafer mi hezimet mi tartışmaları yaşansa da kazanılan haklara bakıldığında zafer olduğu tabiri caizse kabak gibi gözüküyor. Şimdi ki İmralı Barış görüşmeleri sonucuna bakarak, yıllar sonra da bu anlaşmaların Türkiye Cumhuriyeti adına zafer mi, hezimet mi olduğu tartışmalarının yapılacağı kesindir. Ancak benim şu an gördüğüm ve sezinlediğim kadarıyla Türkiye masaya zafer kazanmış olarak oturuyor.

Peki bu kanıya nasıl vardım?

Çünkü PKK geçtiğimiz yaz son bir intihar taktiği denedi ve sonuç alamadı. Sizinde bildiğiniz gibi geçtiğimiz yaz PKK, 1990’ların başlarında yapmaya çalıştığı gibi Şemdinli’ye girmek, kamu binalarını işgal etmek, PKK bayrağını dikmek, halkı güvenlik güçlerine karşı kışkırtmak ve bu ilçede egemenliğini ilan etmeyi planlıyordu. Böylece dünyaya, “Şemdinli’yi örgüt ele geçirdi”, “Şemdinli düştü”, “Şemdinli’de yönetim PKK’da” haberleri ve bu haberleri besleyen görüntüler vermeyi amaçlıyordu. Zamanlama, Suriye’deki gelişmelere ayarlıydı. Kuzey Suriye’de bazı yerleşim yerlerinin kontrolü PYD’ye geçerken, Şemdinli de PKK’nın eline geçmiş olacaktı. Şemdinli’yi kuşatmayı ve ele geçirmeyi planlayan PKK, sınırdan ağır silahlar geçirmiş, büyük gruplarla hazırlıklar yapılmıştı. PKK’nın bu saldırı girişimini öğrenen güvenlik güçleri erken harekete geçerek, teröristleri kuşattı ve geniş çaplı operasyonlarla PKK’nın bu planını bozdu. Türkiye kamuoyu Suriye olayları ile yatıp kalkarken, Şemdinli’de 19 gün süren bir savaş yaşandı. Operasyonda Jandarma ve polis özel harekât timleri ve 3 bin askerle örgütü çember altına aldı. Teröristlerin büyük bir kısmı saklandıkları yerlerde kıstırılmış oldu. İstihbarat birimlerinin rakamlarına göre öldürülen terörist sayısı 180'i buldu. Bölgede 6-7'şerli grup halinde gezen eylem timleri de yok edildi. Yaralı sayısının ise 50 olduğu belirtildi. 150 terörist Kuzey Irak ve İran sınırındaki kamplara kaçtı. 200 kişilik grup ise mağaralara saklandı. Sınırda toplanan 700 kişilik terörist grup ise ağır kayıp sonrası geri çekildi. Asker kaybımız ise sadece 3 şehit idi…

Eğer ki Şemdinli birkaç saatliğine de olsa PKK’nın eline geçmiş olsaydı, şimdi ki barış görüşmeleri için, “yenilen taraf biziz” diyebilirdim.

İşte bu PKK’nın kullandığı son baruttu. Suriye’de ki gelişmelerden sonra PKK’nın aslında güçlendiğini Türkiye’nin o yüzden masaya oturmak istediği tezleri de PYD’yi tanımayanların işkembeden salladıkları bir argüman. PYD, PKK’ya ne kadar yakınsa Türkiye’ye de o kadar yakın. Çünkü ortak düşmanları var. Esad…

İşte bu şartları ve gelişmeleri dikkate aldığımda Türkiye’nin İmralı masasına zafer kazanan, eli güçlü taraf olarak oturduğunu düşünüyorum. O yüzden muhalif basında çıkan, “Türkiye acaba ne verdi” sorularında çok kaygılanmıyorum. PKK’nın yıllardır yapamadığı Türkiye’yi bölme, Güneydoğu’yu Türkiye’den koparma veya özerklik yönünde bir anlaşma olacağını sanmıyorum. Çünkü zafer kazanan taraf pek bir şey vermez. Ancak tabii ki düşmanı da tamamen esir etmek olmaz. Çünkü düşman, o esir hayattan kurtulmak için tekrar savaşmaktan çekinmez. Örnek Sevr ve Versay antlaşmaları… Bunun için PKK’nın da hazmedebileceği bir çözüm bulunacağını, PKK’nın demokratik bazı taleplerinin kabul edileceğini, (anadilde eğitim, valilere ayrıcalıklar vs.), Abdullah Öcalan’a ev hapsi olabileceğini düşünüyorum.

Zaten yeni konjunktürde PKK’nın misyonunu bitti. Kürt devleti ise Kuzey Irak’ta ve Kuzey Suriye’de resmi olmasa da zaten var. Ancak bu devletçiklere bir ağabey gerek yoksa bunları tepelemeyi bekleyenler var. (Bağdat ve Şam) Türkiye himayesi olmazsa yaşayamayacaklarını onlar da biliyor. Ve bence Türkiye bu Kürt devletleriyle birlikte büyüyecektir…

Peki olur da barış sağlanamazsa Abdullah Öcalan, sızan tutanaktaki söylediği topyekun savaş durumuna geçebilir mi? Hele bi geçsin! Bu ülke PKK’yı Abdullah Öcalan ile birlikte yoketmeye muktedirdir. Zaten Başbakan’ın, barış görüşmeleri başlamadan Abdullah Öcalan’ın dahi asılabileceğini söylediği o sözleri, aslında Abdullah Öcalan’a verilmiş bir mesajdır. Abdullah Öcalan’da ölümden çok korkan biri olarak bu mesajı çok iyi anladığı anlaşılıyor. Bu yüzden barış sağlanmalı… Bu yüzden barış sağlanması Abdullah Öcalan’ın elinde… Kendisinin ve başkalarının yaşamasını istiyorsa… “Hükümet sözünü tutmazsa savaşa tekrar başlarım” zırvalamaları da tamamen kendi örgütüne yaptığı propogandadan başka bir şey değildir.

Bu değerlendirmeler altında, esir askerlerimizin teslim edilmesini de ben, Türkiye’nin bir zaferi olarak değerlendiriyorum.  

Ümit MİNEL

umit.minel@politikadergisi.com [2]