Türkiye Ne Tarafta?

Başparmak hariç tüm parmaklarınızı yan yana tuttuğunuzda, Mısır’ı anlatıyorsunuz ve orada verilen Darbe karşıtı mücadeleyi!

Askerler tarafından iktidar koltuğundan indirilen Mohamed Morsi’yi…

Seçimle işbaşına gelen Müslüman Kardeşler’in Kahire’deki direnişini…

Yaşanan ölümlerin sorumluluğundaki duruşunuzu…

Omuzladığınız bu insanlara verdiğiniz sözleri…

Anlayacağınız, bunlar öyle ehten püften şeyler değil… !!!

O yüzden de BİR DURUŞUNUZ OLMALI… !!!

İnanılır olmanızı sağlayacak bir hayat profiliniz de… !!!

Belki o yüzden, kale önü karmaşasında gol atma telaşındakiler gibi bir oraya bir buraya koşturup duran Ankara Suriye konusunda birçoğumuzu şaşırtıyor… !

Hele ki yola çıktığı arkadaşları (!!!) adına… !

Hangi arkadaşları mı?

Hani o dört parmak hesabında durmayıp da darbeye destek veren Amerika adına…

Kahire’de yönetimi ele alan darbecileri açık açık destekleyen ve bunu da çekinmeden dile getiren Suudi Arabistan adına…

Sahi, Suriye’ye demokrasi ve özgürlük vadeden (!) Ankara, bunu Mısır’daki katliamların ortağı olan Amerika ve Suudi Arabistan’la mı yapacak?

Mısır'da Müslüman Kardeşler Teşkilatı (İhvan) liderlerinden Muhammed el-Bilteci'nin öldürülen kızı Esma için televizyon ekranlarında ağlayanlar, Suriye’deki kurtuluşu, Esma’ya sıkılan kurşunların sorumluluğunu paylaşanlarla mı yapacak?

Parmakları, Kahire sokaklarında yürütülen tanklara verilen destekle kana bulanmışlarla, kendi dört parmaklarını Mısır için ısrarla yan yana tutanlar mı Suriye için gerekeni yapacak?

Sanırım yaptıklarımız çok da birbirini tutmuyor, ne dersiniz?

Hatta, şu ana kadar savunduklarımızla sıraladığımız yeni isteklerimiz birbiri ile çarpışıyor… !

Hatta kan gövdeyi götürüyor… !

Tamam da bu kadar çarpışmanın ortasında o yan yana tutmakta ısrar ettiğimiz dört parmağımız Suriye’de kana bulandığında ne yapacağız?

Mısır’ için ayağa kalkan vicdanımız ama o vicdanı kana bulamışlarla yan yana yürürken, nasıl nefes alacağız?

Kimi neye inandıracağız?

Hele ki kendimiz neye inandığımızı bilemezken ve o “dört” parmak hesabında şaşırmışken… !!!

Evet…

Öyle görünüyor ki, durum ne olursa olsun Suriye’ye girmek için gün sayıyoruz…

Hatta TBMM noktasında durup zaman kaybetmek istemeyenlerimizin de kalabalığındayız… !

Hatta Birleşmiş Milletler desteği olsun ya da olmasın, “şimdi ya da asla” ısrarındayız… !

Sahi bu kadar mı hazırız (!) savaşa… ???

Adalete (!) bu kadar mı susadık… ???

Yaşananlar bu kadar mı öfkelendik… ???

Tamam da, hangi parmak hesabındayız, bunu biliyor muyuz?

Sizi bilmem ama, savaş naraları atanların kalabalığında değilim.

Hele ki Mısır’da karşıt cephelerde duranların konu Suriye olunca el ele tutuştuğu bir ortamda…

Ama gariptir, bu elele tutuşanların hiç biri sormuyor “kim mehmedini cepheye göndermek istiyor” diye…!

Onlara göre hazırız… !

Ölmeye de öldürmeye de… !!!

Sahi bizler hazır mıyız… ???

Ölümlere ve de yaşanacak kayıplara… ???

Bayrağa sarılı tabutların ülkesinde yeni ağıtlar yakmaya… !!!

Hazır değiliz…!

O yüzden de soruyoruz… !!!

Mısır'da Müslüman Kardeşler Teşkilatı (İhvan) liderlerinden Muhammed el-Bilteci'nin öldürülen kızı Esma için yazılan mektubu okuyup da ağlayanlar nasıl oluyor da o ağlatan mektubu yazdıranlarla Suriye’ye girme planları yapar?

Kendi dört parmak hesabının yanına Kahire’den damlayan kanı bulaşmış diğer parmakları nasıl olur da müttefik olarak kabul eder?

Cevap mı?

Yok… !!!

Tamam da, artık neye inanmamız gerekiyor?

Dökülen (!) gözyaşına mı?

Söylenenlere mi?

Yaşananlara mı?

Gerçeklere mi?

Yoksa politik gerçekliğin soğuk duruşunda titreyen parmakların “işbirliğine” mi?

 

Tamer YAZAR

iletisim@politikadergisi.com [2]