Bu yemeği tatmanızı tavsiye ederim. Çeşitleri çıkmış ben sadece pilavın süslü halini anımsıyorum. Talebelerinden olmasam da “seçilmişlerden” olmak gibi bir ayrıcalıkla…
1984 senesinde tanıştım ilk olarak bu yemekle. Sonraları sıkça sofralarda gördüm yurtlarda lise çağlarımda konuk alındığımda. Satranç oynamanın “günah” sayıldığı yurtlarda “Belletmenlerin” komünist oyunu olarak reddettiği bu oyunu gizli kapaklı oynadığımız zamanlardı.
Türkçe okunurdu ezan “haydiii namaza” çağrılarıyla. Baş ucu kitaplarının risaleler olduğu materyalist akıma karşı dehşete kapıldığım ayet tefsirleriyle Kur’an öğrenmek…
Bir anekdot:
“ Yakın zamanlarda, bir arkadaşımız birini ziyarete gider, buyur edilir. Kitaplığın raflarında kitap doludur ev sahibinin. Raflara uzaktan şöyle bir göz atar, üstte ve ön planda ilk göze çarpan Risale-i nur külliyatı olur ciltlenmiş güzel bir şekilde durmaktadırlar. Ziyaret eden arkadaşım, Kur’an-ı Kerim ister ev sahibinden bir konuda aklına bir şey takıldığını söyleyerek. Ev sahibi arar tarar. “Vardı buralarda olacaktı” gibi gözlerle bakarak arada ziyarete gelen arkadaşa. En sonunda kitaplığın en alt taraflarında ve en arkalardan bir yerlerden Kur’an bulunur getirilir.”
Bu yaşanmış bir olayın anlatımıdır. Ve bizce içinden çıkarılacak çok dersler vardır.
Gelelim Maklube’ye;
Cemaat evlerinin bereketli sofralarında nasiplenmek; anlamak, sorgulamak ve görmek demektir kimisine, kimisine sonsuz itaat anlamına gelir yürekten birisine.
Ekonomik durumumuz pek de iyi olmadığından, yurtlarına davet edildim üniversite zamanlarında şart koştu birileri “Aklını cebine sokacaksın, öyle gireceksin kapıdan”
Tabiî ki gitmedim yurtlarına,
Hainlik etmiş oldum, Maklube ile olan gizli sevdama…
Öyle ya ;
Ya akıl ya Maklube !
Aklımı seveyim…
Erdinç AYDIN
erdinc.aydin@politikadergisi.com
Not: Maklube bir tek seni özledim! Yıllar sonra, neler geliyor insanın aklına.
Yorumlar