Özel Eğitim Kurumları; fiziksel, zihinsel engelli bireylere, öğrenme veya sosyal uyum sorunu yaşayan insanlara eğitim vermek için kurulmuştur.

   Mili Eğitim Bakanlığı ve Özel Eğitim Kurumları Genel Müdürlüğü’ne bağlı çalışan bu kurumlar eğitime ihtiyaç duyduğunu tespit ettiği bireylerin sağlık kurul raporlarını bölgenin Rehberlik Araştırma Merkezine iletir. Rehberlik Araştırma Merkezi (R.A.M) bireyleri tekrar testlere tabii tutar ve eğitim almasını uygun görmesi halinde söz konusu kişinin kuruma kaydı yapılır.

   Özel Eğitim Kurumları yönetmeliğine R.A.M.’ın uygun gördüğü aylık seans sayısı kadar öğrencilere ders verilir. Bu sayı geçtiğimiz aya kadar, aylık minimum 6 maksimum 10 saattir. Her ay sonu bireyin aldığı dersler rapor olarak Bölge Milli Eğitime bildirilir. Faturalandırılır ve icmal yayınlanması beklenir. Zira seans ücretleri özel eğitim ödeneğinden, başka deyişle devlet tarafından karşılanır.

   Geçtiğimiz aya kadar ücretler seans üzerinden hesaplanmaktaydı ve bir seans bedeli KDV dâhil 54 lira 72 kuruştu. Ancak bu aydan (Ocak 2010) itibaren seans sayısının 8’e çıkacağı bildirildi.

   Normal koşullarda altı ayda bir %3-5 oranında ücret zammı yapılmaktaydı. Ve bu artış vakti ocak ayına rast gelmekteydi. Kurum sahipleri seansların 6 saatten 8 saate yükseltilmesinin artan maliyetini ocak ayı itibarı ile kaçınılmaz olarak yüklenmiş bulundu. Ve yayınlanan son tebliğde AKP hükümetinin uygun gördüğü rakamlar özel eğitim sitesinde yayınlandı. Tebliğe göre ücret ilanları seans üzerinden değil aylık 8 saat üzerinden ilan edildi. Yani eskiden seans ücreti üzerinden yapılan artış bu defa toplam rakam üzerinden yapıldı. Buna göre aylık verilen 8 saatlik dersin toplam bedeli 335 lira 88 kuruş olarak ilan edildi. Ancak geçen 6 ay boyunca aylık verilen ders saati toplam ücreti 328 lira 32 kuruştu. Yani toplam rakam üzerinden zam yapmış hissi veren komisyon aslında ders saati hesabı yapıldığında arttırması gereken rakamı nasıl bir ilizyonla indirdiğini gösterdi.

   Zira 2010 yılı merkezi yönetim bütçe uygulama tebliğine göre seans ücreti KDV dâhil 41 lira 85 kuruş olarak belirlendi.

   Peki, seans 6’dan 8’e çıktı da ne oldu?

   Bu soruyu cevaplamak için kurumların nasıl çalıştığını biraz daha detaylı bilmek gerekir. Örneğin 100 öğrencili bir özel eğitim merkezini işletebilmeniz için en az 2 özel eğitim öğretmeni, 2 fizik tedavi uzmanı, 1 okul öncesi öğretmeni, 1 usta öğretici, 1 memur 1 hizmetli, 1 servis personeli, 1 şoför, 1 kurum müdürü, 1 psikolog çalıştırmak zorundasınız. Bu personellerden öğretmen olanlar, her ay milli eğitime verilen öğrenci raporlarına girdiği ders kadar imza atar.

   Bir öğretmenin maksimum atacağı imza sayısı 160’dır. Bu saat aşıldığı anda yeni bir öğretmene ihtiyaç duyulur.

   Yani geçen aya kadar imzası -haliyle personeli- kendine yeten bir kurum, seansın 8’e çıkmasıyla belki 15-20 imza için öğretmen almak zorunda kalmıştır. Yani maliyet arttığı gibi, bir önceki aya kadar verilen hak da geri alınmış, ücretler akıllara zarar bir kalem oyunuyla arttırılacağına aşağı çekilmiştir. Bu gün 100 öğrencili bir kurumun minimum maliyeti aylık 35.000 liradır. Aldığı rakam ise en az 3-4 bin lira aşağılarda kalmaktadır.

   Komisyonun amacı nedir?

   Amaç kurumları kapatmaya zorlamaktır. Maliye vergisini faturası kesildiği ay tahakkuk etmekte, SGK personel puantajı bildirildiği dakika alacağını istemekte fakat kurum ödenekleri iki ay geriden gelmektedir. Şu anda Türkiye’deki tüm özel eğitim kurumlarının bütçeden iki aylık alacağı vardır. Aylardır düzen değişmemiştir. Yönetmelikler ve tebliğlerle yaşama alanı iyice daraltılan rehabilitasyon merkezleri iflasın eşiğindedir. Bu durum hükümetin işine gelmektedir zira engelliler için özel eğitimcilere ödenen rakamlar külfettir. Bu insanlar doğdukları günden itibaren ikinci sınıf insan olma yaftası yapıştırılmış bireylerdir ve sosyalleşmeleri, eğitim-öğretim almaları gerekliliği ısrarla göz ardı edilmiştir. Hükümet her zaman olduğu gibi kolayına kaçmış ‘bu kadar parayı özel kurumlara vereceğimize kendimiz yapalım’ işgüzarlığıyla sektörü bitirmeyi hedeflemiştir.

   Gelin görün ki devletin kendine ait -sayılı- özel eğitim okullarının da hali içler acısıdır. Engelli sayısının devlet özel eğitim kurumları sayısını defalarca katladığı ve devletinde can havliyle “engelli angaryasını” özel sermayeye yıkması sonucu oluşan bu sektör, tam sistem içerisinde kökleşmeye başlamışken tekrar dağıtılmak istenmektedir.

iletisim@PolitikaDergisi.com

 [Bu yazı, Politika Dergisi Sayı 20’de yer almıştır. Tüm fazladan özellikleri ile özgün sayıyı indirmenizi salık veririz. Sayı 20’yi indirmek için buraya tıklayınız. ]