Ocak 2014

Dünyada toplumlar bazen tedrici, bazen de büyük oranlarda göç etmişlerdir. Bu toplumlar zamanla yeni yerlerine alışmışlar ve oralı olmuşlardır. Bu göçlere sebepler ise çeşitlidir. Ancak hiçbir toplum, yeni yerinde sonsuza kadar düşman kabul edilmemiştir. Türklerin Anadolu’daki varlıkları 1071 yılına dayandırılmaktaysa da tarih Türklerin Anadolu’da, Balkanlarda, Karadeniz’in kuzey kısımlarında bilinmeyen bir tarihten beri var olduklarını gösteriyor. Gerek bu topraklarda daha evvel yaşayanlar, gerekse Avrupalılar bir türlü Türk varlığını kabul etmemişler, ellerinden geldiğince onları asimile etmeye, olmazsa orta Asya’ya sürmeye çalışmışlardır. Hatta Osmanlı döneminde emellerini gerçekleştirmeye ramak kalmış olsa da Türkler küllerinden yeniden doğmuştur. Daha sonra da içeriden buldukları işbirlikçiler aracılığı ile amaçlarını gerçekleştirme çabalarını bu gün bile sürdürmektedirler. Ağzından “Türk” kelimesi çıkmayan yöneticiler, her yerden “Türk” adının silinme kampanyaları iddiamıza ışık tutmaktadır.

Bazı karı kocalar vardır, gül gibi geçinirken bir kavgaya tutuşurlar, artık ne kadar kirli çamaşırları varsa ortaya dökülür. Bütün pisliklerini konu komşu öğrenir. Ne adamın ayak kokusu kalır ne de kadının horlaması öğrenilmedik.

Şimdi bizim iktidar ile ortağı cemaat kavgaya tutuştu ya, aynı şeyler oluyor. İnternette kasetler cirit atıyor. En son rastladığım Fetullah Gülen kaseti gerçekten ibretlik. Beyefendi üzerine basa basa Kuran Müslümanlığını sapıklık olarak niteliyor.

Şaşırdık mı? Tabii ki hayır. Bir dönem bir fırsat bulup bunların sohbet toplantılarına katılmıştım. Bir – iki sayfa Arapça kuran okuduktan sonra Kuran bir yana bırakılıp beyefendiye ait kitaplar açılıyor ve Emevi islamı, yani hurafeler dini beyinlere işleniyor.

Toplumsal yaşamda kriz anları; ortalığın toz duman olduğu, her kafadan bir sesin çıktığı, her kesin her gün yeni bir şeyler yaptığı, söylediği, olayların olayları takip ettiği, gündemin sürekli değiştiği, kısaca alışılmışın dışında olağanüstü kargaşanın egemen olduğu, anlardır. Olaylar çeşitli kaynaklardan öyle hızlı ve değişik biçimlerde tartışılır ki kimi olayları takip etmekte güçlük çeker, kimi söylenenlerin doğruluğundan şüphe eder, kimi hiç bilmediği sürprizlerle karşılaşır vs. Sonuçta birçoğumuzun kafası karışır; neyin doğru, neyin yanlış olduğu konusunda emin olamayız. Kendimize yakışan siyasi pozisyonu birtürlü alamayız. Şaşkın şaşkın olup biteni dinler ve seyrederiz.

Bu durumda yapılması gereken en iyi şey; sakince gelişen olayların geçmişine bir daha geri giderek, olayların tekrar tarihsel köküne inmek, olayların kısa bir özetini yapmak, onları kafamızdan bir film şeridi gibi geçirmek, faydalı olacaktır; kanısındayım.

Yunanistan bu yılın başında, Avrupa Birliği (AB) Dönem Başkanlığı görevini Litvanya'dan devraldı. Bu başkanlık Yunanistan'ın 33 yıllık AB üyeliği süreci içinde ilki 1983 yılında, ikincisi 1988'de, üçüncüsü 1994'e ve dördüncüsü de 2003 yılında olmak üzere 5. AB Dönem Başkanlığı olacak.

Geçen sene Kıbrıs Rum Kesimi AB Dönem Başkanı olduğu vakit Almanya Dışişleri bakanı "Sosis ambarının bekçiliğini köpeğe vermekle, Kıbrıs Rum Kesiminin AB Dönem Başkanı olması aynı şey" demişti. Bu benzetme Yunanistan için de geçerli ama pek de dile getiren olmadı bu sefer.

Gerçekte AB Dönem Başkanlığı ile 23 Nisan'da çocukların Başbakanlık koltuğuna oturmaları arasında pek bir fark yok.  AB'nin üst düzey yönetimini oluşturan Komiserler, Komisyonlar ve Komisyon Başkanları tarafından kurumsal olarak yönetiliyor.