Nisan 2010

Okuyan, okuduğunu anlayan, kendini bir Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olarak gören ve onun bilincinde olanlar için tarihte ender rastlanacak, ibretlik bir süreçten geçiyoruz.

Ulaşabildikleri kitaplardan (ders kitaplarında bulunmaz) Osmanlı İmparatorluğu’nun çöküşünü inceleyen bugünkü kuşak, işbirlikçi medyayı öğrendikçe, “vay be, ne kadar vatan haini imişler” diye düşünür. Oysa hiç o kitapları araştırmaya gerek yok. Alın malum gazeteleri, bir yığın Ali Kemal göreceksiniz, hem de her çeşidinden. “Türkiye Türklere bırakılmayacak kadar önemlidir” diyenini mi ararsınız, yoksa kendisinin var olma nedeni olan Türk Ordusuna alçakça saldıranı mı? Veya, şeriat devleti olma özlemindekileri mi? Bunların verdiği “gaz”la yolunda emin adımlarla ilerleyen zihniyetin geldiği nokta bu gün bazı gazcılarını bile ürkütmüş durumda. Ufaktan sızlanmalar, mızırtılar gelmeye başladı. Yarın resim tersine dönerse, bukalemun hazretleri de derhal dönecek. Kimileri de yaldızlı paketlerin içinde ekmek yediği sofrayı pislemeye devam ediyor.

- Bir ulus, eğitim ordusuna sahip olmadıkça, savaş alanlarında ne kadar parlak zaferler elde ederse etsin, o zaferler kalıcı sonuçlar vermez.

- Aydınlarımız belki bütün dünyayı, bütün eski ulusları tanır, ama kendimizi bilmez.

- Tutuculuk bilgisizliğe dayanır. Bundan dolayı tutuculuğu olan bilgisizdir. Bilim, kesinlikle bilgisizliği yener. O nedenle halkı aydınlatmak gerekir.