Ukrayna ve Rusya özellikle ülkenin doğusunda iktisâdî, toplumsal ve kültürel olarak öylesine kaynaşmıştı ki, birbirinden ayırt etmek neredeyse mümkün değildi. Rusya’nın Batı Sibirya’dan gelen doğalgaz boru hattı Ukrayna’dan geçerek Almanya, Fransa ve diğer Batı Avrupa ülkelerine ulaşıyordu. Askerî strateji açısından NATO’da yer alan ve tarafsız olmayan bir Ukrayna, Rusya’ya ölümcül darbe indirebilmek için gerekliydi. Gelişmiş Amerikan nükleer silâhlarının ve füze savunma sistemlerinin olduğu bir çağda, bu tam da Bush yöne-timinin istediği şeydi. 

   Herhalde bizim kadar çabuk ve sık, ıstakozun kabuk değiştirmesi gibi dil değiştiren bir millet olmamıştır. Neredeyse bir nesil içinde Osmanlıca’dan Öztürkçe’ye, oradan “Anglomanca” diye tabir edeceğim yeni garip dile geçtik. Bu sonuncusu inanılmaz bir hızla gerçekleşti. Aslında pek de şaşılacak bir hızla değil. Kendiliğinden safiyane olmuş bir şey değil. Birazdan aşağıda belirteceğim gibi yakın tarihte başka bir-iki misali de var. Gayet iyi tasarlanmış, uygulamaya geçirilmiş bir planın sonucu bu. Ama iş daha tam bitmedi. Devamı var.

   Muamma gibi konuşur oldum. Açıklayayım.

   “Osmanlıca” Hakkında

   Ben konuya doğrudan girmek,  YARSAV'ı anlatmak ve geldiğimiz bu “Anayasa Değişikliği” sürecinde bizim yargı bağımsızlığımıza yönelik yapılanları nasıl değerlendirdiğimizi sizlerle paylaşmak istiyorum.

   YARSAV Avrupa’da ilki 1907’de kurulmuş yargıç derneklerinin Türkiye’deki ilk örneğidir. Birleşmiş Milletler ve Avrupa Konseyi’nin “danışma organları” olan Dünya Yargıçlar Birliği (İAJ) ile AB’nin danışman organı olan “Özgürlük ve Demokrasi için Avrupalı Yargıçlar ve Savcılar Birliği (MEDEL) üyesidir. Bu günlere çok zorlu bir örgütlenme mücadelesinin ardından gelen YARSAV, hukukun üstünlüğüne inanır meşruiyetini iktidara ve majestelerine biattan değil sadece adil olma kararlılığından alır. Kuruluşu da, varlık mücadelesi de bu oranda zorlu olmuştur.